"Mijn kind wil niet eten. Niet gezond eten, niet genoeg eten (in mijn ogen), niet eten wat ik gemaakt heb. Ik maak me zorgen of ze wel voldoende (bouwstoffen, vitamines, etc) binnen krijgt. Dadelijk valt ze af en ze is nog in de groei!"

Voor deze moeder ging het hier om autonomie. Om zelf bepalen. En... om bewust worden wat ze tot haar neemt. Om zichzelf voeden met wat haar voedt, wat haar dient. Niet alleen vult, maar echt voedt. En dat is niet alleen voedsel... Ook wat je ziet, hoort, leest, wat je tot je neemt aan informatie uit de buitenwereld, met wie je omgaat, noem maar op.
 

Deze boodschap maakte moeder helder dat ze duidelijke keuzes mocht gaan maken in haar vriendenkring, in hoe ze haar vrije tijd inrichtte. Daar kreeg ze niet de voeding uit die ze werkelijk nodig had. Het vulde (haar tijd) wel maar voedde haar (emotioneel) niet.
Ze ging meer zelf de regie in handen nemen, ging meer voelen en ont-dekken wat ze echt wilde, en maakte keuzes die voor haar goed voelden. En na enige tijd... ging haar dochter weer (mee)eten, at haar bord leeg en vroeg steeds minder vaak om snoep en chips (dat vult maar niet voedt).